English
..Εκ των προσωκρατικών κοσμογονικών στοιχείων ο Σ.Ζ. επιλέγει την ηρακλείτια φωτιά να δομήσει και φωτίσει το ποιητικό του σύμπαν. Νοεί την ποίηση ως αέναη φρυκτωρία, σε κάθε σελίδα του καίει το αείζωον πυρ άλλοτε ως καθαρτήρια φλόγα, άλλοτε ως ανακλητικό των ψυχών από τον Άδη (στερητικό α-ιδείν) ή ως μαγικό φίλτρο και θεραπευτικό ξόρκι. Η φωτιά για τον ποιητή είναι ηδύποτο, ρει και παίρνει διάφορα σχήματα, άπειρες μεταμορφώσεις, λειτουργώντας ως σκηνικό πολλών ποιημάτων και με ποικίλες ερωτικές συνδηλώσεις..Η σχέση πεταλούδας (ποιητής) και φωτιάς (γρα φή), που υπαινίσσεται ο τίτλος Η Δεύτερη Πεταλούδα και η Φωτιά είναι θανάσιμη, καθώς η πρώτη έλκεται ακαταμάχητα από τη φλόγα και καίει τα φτερά της φωτίζοντας στιγμιαία περισσότερο.
Ο Σ.Ζ. ενώ έχει διαρρήξει ουσιαστικά τους δεσμούς του με την ποιητική παράδοση (με εξαίρεση τον ομφάλιο λώρο με το δημοτικό τραγούδι..), η ποίησή του έχει δεσμούς αίματος με το ευρύτερο σώμα της λαϊκής και πολιτιστικής μας παράδοσης, την προϋποθέτει, αλλά και επιχειρεί να την ερμηνεύσει. Πλούσιο το μυθολογικό της υπόστρωμα, αλλά και το ιστορικό της βάθος. Στοιχεία λαϊκών δοξασιών διασταυρώνονται με αντίστοιχα μυστικιστικά Πυθαγορείων, παγανισμός και αποκρυφισμός διαπλέκονται με βιβλικούς απόηχους και νηπτικές νύξεις. Διάχυτη η τάση αναγωγής της ποίησης στην αρχέτυπη λειτουργικότητά της, στο λυτρωτικό φίλτρο ή τη μαγγανεία, τη δαιμονολογία και το ακατάληπτο. Ο χρόνος διαστέλλεται με την αλληλοδιαδοχή των εποχών, έκδηλη η αδυναμία του στη ρωμαϊκή..