English
Η ποίηση και ο πεζός λόγος συνυπάρχουν στις σελίδες του τελευταίου ποιη-τικού βιβλίου του Σταύρου Ζαφειρίου. Ο τίτλος Ενοχικόν έχει σχέση με τη διερεύνηση της έννοιας της ενοχής, σε πολλές από τις διαστάσεις της, από τον ποιητή. Ενοχή για όσα κάναμε και συγκρούονταν με το ηθικό πλαίσιο στο οποίο είχαμε ανατραφεί, ενοχή για όσα σκεφτήκαμε, αλλά δεν πραγμα-τοποιήσαμε, ενοχή γιατί δεν μιλήσαμε όταν έπρεπε, ενοχή των άλλων απέ-ναντί μας ή απέναντι στην ανθρωπότητα. Ο Κάφκα και ο Μπέρχαρντ βρί-σκονται δίπλα μας σ’ αυτή την αναζήτηση, θυμίζοντάς μας διαρκώς ότι οι απαντήσεις ίσως και να μην υπάρχουν, ότι όσα θεωρούμε απαντήσεις ίσως και να αποτελούν διαφορετικά διατυπωμένες εκδοχές των ερωτημάτων […]
Ο ποιητής-αφηγητής μιλά για την προσπάθειά του να συντάξει ένα κείμε-νο. Με αυτή την αφορμή μοιράζεται με τον αναγνώστη τις σκέψεις και τις ιδέες του για τη γραφή, για την ιστορία, για τον θάνατο, για τις υπαρξιακές προεκτάσεις των καθημερινών πράξεων. Στην πορεία διαπιστώνει ότι γραφή και άνθρωπος, γραφή και εσωτερικός κόσμος συνδέονται με ισχυρότατο δεσμό […]
Καλύτερο ξεκίνημα για μια τέτοια αναζήτηση είναι πάντα το βίωμα, ανε-ξάρτητα από το πώς το εννοεί ο καθένας. Άλλοι θέλουν να το περιορίζουν εννοιολογικά στις επιφανειακές εμπειρίες, ενώ για άλλους βίωμα είναι η σε βάθος ενασχόληση, η πάλη με τις λέξεις και τις σκέψεις, η εσωτερίκευση όσων συμβαίνουν στο ευρύτερο περιβάλλον μας. Όμως, τα προσωπικά βιώ-ματα και οι μικρές στιγμές του καθενός αποκτούν σημασία μόνον όταν συνδέονται με τα βιώματα, τους φόβους, την αγωνία και τα συναισθήματα των άλλων, ακόμη και αν φαινομενικά οι ζωές τους, ή και τα ίδια τα βιώμα-τα, διαφέρουν. Ο ευαίσθητος πολιτικά άνθρωπος της εποχής μας θα αντι-ληφθεί κάποια στιγμή ότι το Ολοκαύτωμα ή οι σφαγές αμάχων ή οι οικολο-γικές καταστροφές αποτελούν παγκόσμιο βίωμα και μας αφορούν όλους. Το ποίημα που αναφέρεται στο Άουσβιτς δεν αφορά απλώς μια επίσκεψη του ποιητή στον μακάβριο αυτό χώρο, αλλά μια παγκόσμια εμπειρία. Κάθε ποί-ημα που αναφέρεται στο Άουσβιτς μας αφορά όλους.
[…]