Συλλείτουργο

Μα ούτε φαντάστηκε ποτέ
ότι μπορεί να λιώσει
η σάρκα της σε μια φωτογραφία.
Απόμειναν τα κόκαλα μονάχα

–τι καλοκαίρι αυτό γεμάτο ασέλγεια,
ζωσμένο από θρυλούμενα παλιών πολιτειών,
στενοί γοφοί ασμίλευτοι, σαν φως
που δεν διαθλάται,
στήθη μικρές υπεκφυγές,
ακάλυπτα στη μοίρα,
πεσμένη πίστομα, κραυγή
απ’ τη διακόρευσή της,
σπαθιές νυχιών στους ώμους της, επιδρομή
ενστίκτων, ταχύκαρδο φτερούγισμα
πουλιού, αδέξια στην ξόβεργα πιασμένου·
τι καλοκαίρι αυτό, συλλείτουργο σωμάτων
κάτω από τόξα γοτθικών παραφορών·

τι καλοκαίρι, με τα κόκαλα στη στάση
όπου μοχθούν να κάψουν τα προσχήματα.

Απο την ποιητική συλλογή:
Σώματος Λόγος