Ντάντη Σιδέρη-Speck (Περιοδικό Ποίηση, τεύχος 25)

.. Από τον τίτλο του ήδη, το Σώματος Λόγος παραπέμπει στη διττή, μα ενιαία, ανθρώπινη υπόσταση. «Ο Λόγος προϋποθέτει το Σώμα για να υπάρξει, όπως το Σώμα προϋποθέτει τον Λόγο για να ονομαστεί», υποστηρίζει σε συνέντευξή του ο ίδιος ο ποιητής. Την έννοια όμως – ή τις έννοιες – της λέξης «Λόγος» απομένει στον αναγνώστη να την ανακαλύψει, καθώς αυτή διαφοροποιείται συνεχώς στο ξεδίπλωμα του θέματος, εκεί όπου δοκιμάζονται οι ποιητικές αντοχές του φιλοσοφικού ή του θρησκευτικού λόγου ή του λόγου αρχέγονων μυστηρίων και τελετουργιών.

Εξοπλισμένος με δυνατές κεραίες και γνώση, ο Ζαφειρίου ανιχνεύει το αρχαίο θέμα της σχέσης Σώμα-Πνεύμα με θεματικούς του πυρήνες το πεπερασμένο του σώματος, την ορμή του πνεύματος για υπέρβαση, τον έρωτα σαν δυνατότητα ολοκλήρωσης και ενότητας. Στον λόγο του διατυπώνεται η α-πορία, η α-δυναμία του ποιητικού εγώ, που διακατέχεται από το δέος – πηγή θρησκειών και φιλοσοφιών – και τη φυσική έλξη των διαιρετών για επανένωση ..

.. Βαδίζοντας σε αρχαίους δρόμους, που τους σημαδεύει με τις προσωπικές του υφολογικές αναφορές – χωρίς ωστόσο η ποιητική του κατάθεση να αποτελεί ομολογία ιδιωτική – τολμά έναν ενορατικό διάλογο-αντίλογο με το θείο, όπως αυτό γίνεται αντιληπτό στην ορθόδοξη παράδοση, αλλά και στην παράδοση ανατολικών και δυτικών μυστηρίων και παγανιστικών τελετών ..